رقیه دختر امام علی(ع)
| |
شناسنامه | |
---|---|
نام کامل | رقیه بنت علی بن ابیطالب |
تاریخ درگذشت | زنده در سال ۶۱ قمری |
آرامگاه | قاهره• مصر |
نام همسر | مسلم بن عقیل |
فرزندان | عبدالله بن مسلم |
رُقَیة بنت علی(ع)(زنده در ۶۱ق)، همسر مسلم بن عقیل و از اسیران کربلا.
رقیه در واقعه کربلا حضور داشت، او در مسیر مکه به سوی کربلا خبر شهادت شوهرش مسلم بن عقیل را شنید. روز عاشورا نیز فرزندانش عبدالله و محمد (به قولی) به شهادت رسیدند و خود به اسارت لشکر عمر بن سعد درآمد. قبری در قاهره به او منسوب است که در سال ۱۴۱۶ق بُهرههای داوودی هند، ضریح قدیمی آن را تعویض کردند.
نسب
مادر رقیه، صهباء دختر ربیعه تغلبیه، کنیز امام علی(ع) بود. ذبیح الله محلاتی صهباء را مادر او و عمر بن علی دانسته است. رقیه با پسر عموی خود، مسلم بن عقیل ازدواج کرد. به گفته نویسنده ریاحین الشریعه وی از مسلم بن عقیل صاحب دو پسر به نام عبدالله و محمد و یک دختر شد. وی عبدالله را، شوهر سکینه دختر امام حسین(ع) دانسته است.
در برخی منابع از وی به امکلثوم یاد شده است که به احتمال کنیه وی مد نظر بوده است. سید محسن امین کنیه سه تن از دختران حضرت علی(ع) را ام کلثوم دانسته است. او رقیه را ام کلثوم وسطی و غیر از ام کلثوم کبری و ام کلثوم صغری(همسر یکی از نوادگان عقیل) خوانده است.
|
واقعه کربلا
رقیه، در واقعه عاشورا همراه امام حسین(ع) به کربلا آمد. به گفته ذبیح الله محلاتی سه فرزندش در این سفر او را همراهی میکردند. او در بین راه خبر شهادت مسلم بن عقیل را شنید. فرزندش عبدالله بن مسلم، در کربلا به شهادت رسید.
محلاتی از شهادت محمد و عبدالله، دو پسر او در واقعه کربلا و اسارت وی سخن گفته است.
آرامگاه
بنابر آنچه که در معجم البلدان آمده است، رقیه در قاهره (در کشور مصر) مدفون است.
ضریح قبر منسوب به رقیه دختر امام علی(ع) در سال ۱۴۱۶ق نصب شده و از نظر تزئینات هنری، با سایر ضریحهای نقره تفاوتهایی دارد. شکل ضریح نزدیک به مستطیل و اضلاع آن به تناوب دارای سه یا چهار پنجره مشبّک است. در بالای سقف ضریح، گنبد کوچک و در بالای زاویههای اضلاع آن، مقرنسهایی شبیه مقرنس موجود در گوشههای مناره مسجد کوفه (که تقلیدی است از نمونه موجود در مسجد الاقمر)، وجود دارد. پایه ضریح از سنگ مرمر سبز رنگ حجاری شده است. ضریح نقرهای مرقد رقیه توسط بُهرههای داوودی هند طراحی و جایگزین ضریح قدیمی شده است.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابن سعد، الطبقات، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۴؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۰۹؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۴، ص۳۵۹؛ ابن کثیر، البدایةوالنهایة، ج۶، ص۳۵۲.
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعة، ۱۳۷۳ش، ج۴، ص۲۵۵-۲۵۶.
- ↑ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۷۰.
- ↑ محلاتی، ریاحینالشریعة، ۱۳۷۳ش، ج۴، ص۲۵۵.
- ↑ .ابن عنبه، عمدة الطالب، ۱۴۱۷ق، ص۳۲.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۴۸۴.
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعه، ۱۳۷۳ش، ج۴، ص۲۵۵.
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعه، ۱۳۷۳ش، ج۴، ص۲۵۵.
- ↑ خلیفه، تاریخ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص۱۴۵؛ امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۳۴؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۷۰؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۶۹؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، دار المعرفه، ص۹۸.
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعه، ۱۳۷۳ش، ج۴، ص۲۵۵.
- ↑ حموی، معجمالبلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۱۴۲.
- ↑
منابع
- ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا،دار الکتب العلمیة، البطعة الأولی، بیروت، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
- ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق: محمد عبدالقادر عطا، دار الکتب العلمیة، ط الأولی، بیروت، ۱۴۱۰ق/۱۹۹۰م.
- ابن عنبه حسنی، عمدة الطالب فی انساب آل ابیطالب، قم، انصاریان، ۱۴۱۷ق.
- ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، تحقیق: سید احمد صقر، بیروت، دار المعرفه، بیتا.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعه، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۰۶ق.
- بلاذری، انساب الاشراف، تحقیق: محمدباقر محمودی، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ط: الاولی، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م.
- حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، دار صادر، ط: الثانیه، ۱۹۹۵م.
- خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفة، تحقیق فواز، دار الکتب العلمیة، ط الأولی، بیروت، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدابوالفضل ابراهیم، دار التراث، بیروت، ۱۹۶۷م.
- محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعة، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۳ش.